Czuję, jakbym na nikogo nie mogła liczyć. Każdy tak na prawdę jest taki sam. Przyjaźnisz się z kimś, spędzasz czas, a później wszystko w niezauważalny sposób znika. Chciałabym nie przejmować się niczym i mieć to wszystko gdzieś. Jak na razie rzygam szkołą, ludźmi, rzeczami mało i dużo ważnymi. Wszyscy zawsze mi powtarzali, że powinnam mówić to co czuję, dążyć do tego co uważam za słuszne, ale zapomnieli wspomnieć o małej rzeczy, że tak na prawdę bycie dobrym i staranie się o drugiego człowieka nie zawsze skutkuje powodzeniem. Nasze kolorowe życie, tak na prawdę jest szare i pomieszane. Za wiele spraw lekceważymy. Gdyby ktoś jeszcze nie wpadł, to nie mam humoru, ale za to mam za dużo czasu, gdzie coś się dzieje, ale nie wiele zmienia. Szczęście wcale nie jest takie łatwe, jak się wydaje.